Thijs Jansen | Kunst op de wc

tot en met 27 maart 2022 

Wanneer kom je dichter bij iemand dan in zijn badkamer? Ondanks dat we in het hyperrealistische schilderij Zelfreflectie in badkamerspiegel het gezicht van de kunstenaar niet zien, is het onmiskenbaar een zelfportret. Op de wastafel zien we welke handzeep, tandenborstel en tandpasta de kunstenaar gebruikt. In de spiegel – een eeuwenoud compositorisch trucje om de kijker de voorstelling in te trekken – zien we het donkerblauwe T-shirt én de zorgvuldig geschilderde borstharen van de maker: Thijs Jansen (1986). Best intiem. Wie verder gluurt, heeft het genoegen hem uiteindelijk tóch te kunnen aankijken. Want wat de spiegel niet prijsgeeft, onthult het reflecterende chroom van de kraan. 
 
Op de plek waar zich nu de toiletten bevinden, liggen de wortels van het museum. Stadsarchivaris Jan Cunen begon hier met het verzamelen van een gemeentelijke collectie, die in 1935 werd opengesteld voor het publiek. Reden genoeg om de kleinste kamertjes om te toveren tot tentoonstellingsruimten; een plek waar je een-op-een tijd doorbrengt met kunst. De bril van Jan verwijst hier naar de geschiedenis, de wiebelige glazen stolp naar de vorige exposant: Koos Buster Stroucken (1991). Voor de tweede editie van Kunst op de wc geeft hij het stokje door aan Thijs Jansen, fijnschilder met een rauw randje. 
 
De getoonde werken refereren niet allemaal letterlijk aan de plek waar ze worden gepresenteerd: de wc’s. Maar een fysiek aspect – van vrouwenbillen of de torso van zijn vader tot een stapel ‘vieze’ blaadjes – is in de selectie steevast aanwezig. Thijs: ‘Lichamelijkheid, en een licht ongemak dat dat kan oproepen, past bij deze ruimtes. Daarbij levert het op de wc hangen van werk dat in manuren heel waardevol is een frictie op die ik interessant vind.’ 
 



Kunst op de wc wordt mede mogelijk gemaakt door VSBfonds, Mondriaan Fonds, VriendenLoterij Fonds en Vrienden van Museum Jan Cunen. Met dank aan Quintus Collectie, bedrijfscollecties en particuliere verzamelaars.