Kort voor zijn dood deelt Jo Bastings voor het eerst zijn herinneringen aan de Tweede Wereldoorlog met zijn zoon Ton. Na het overlijden van zijn vader opent Ton nietsvermoedend de legerkist die altijd in het ouderlijk huis stond. Wat blijkt: zijn ouders Jo en Mia bewaarden er hun correspondentie uit oorlogstijd in. Honderden brieven vertellen het verhaal van twee geliefden die elkaar lange tijd niet kunnen zien, maar elkaar blijven schrijven. 
 
Ton leest hoe zijn vader Jo wordt gemobiliseerd, terwijl zijn moeder Mia Hubertus achterblijft in Oss en haar joodse vriendinnen ziet verdwijnen. Maar ook hoe zijn vader zich aansluit bij de geallieerden, terwijl bij zijn moeder Engelse soldaten logeren met wie levenslange vriendschappen ontstaan. 
 
Deze kleine geschiedenis voert ons mee langs grote oorlogsgebeurtenissen en getuigt van intieme momenten die voorbijgaan aan het feit dat er een wereldoorlog heerst. Dit verhaal staat symbool voor de vele verhalen van individuen in oorlogstijd en maakt het drama van (de Tweede Wereld)oorlog persoonlijk en invoelbaar.