Wie trekt er aan de touwtjes? Poppen fascineren, ontroeren en beangstigen. Ze kunnen speels of sinister zijn, een bron van troost of een object van verlangen. We projecteren onze diepste emoties op hen, terwijl ze ons tegelijkertijd een spiegel voorhouden. In Puppet Masters vervagen de grenzen tussen poppenspeler en pop, tussen controle en overgave, tussen kunst en werkelijkheid. Zijn wij de spelers, of worden we bespeeld?

 
In Villa Constance – het huidige Museum Jan Cunen-  huisde ooit Poppentheater Marag. In de jaren '80 groeide men in Oss op met Rimpel, Troetel en co. De dromen van Rimpel haalde zelfs de nationale tv. Poppenspelers Agnes Huijgen en Margriet Pullens brachten actuele én herkenbare verhalen, voor kinderen maar nooit kinderachtig. Want poppen – die ons zo vertrouwd zijn – confronteren ons met onze eigen vragen en onvolkomenheden. Ze houden ons een spiegel voor, in het theater én de kunst. 
 
Vanuit dat idee ontstaat de tentoonstelling Puppet Masters, waarin gerenommeerde kunstenaars uit binnen- en buitenland via de pop de meest uiteenlopende onderwerpen aansnijden. Een pop kan troost bieden, zo blijkt uit de Sinnepoppen van Gijs Assmann en de lappensculpturen van Caren van Herwaarden. In fotografie vervagen de grenzen: door de lens van Paul Kooiker transformeert de mens in een pop en de pop in een mens. Soms wisselt de kunstenaar van rol: Tamara Muller is in haar schilderijen en video’s zowel poppenspeler als pop. En wie heeft werkelijk de controle? De pratende poppen van Tony Oursler lijken óns aan te sturen.

In elkaars gezelschap roepen de kunstwerken bredere vragen op. Wie heeft de touwtjes in handen, in een door commercie gedreven maatschappij? Wat gebeurt er wanneer Artificial Intelligence de regie overneemt? Wanneer begint de pop een eigen leven te leiden? Puppet Masters laat zien dat een pop veel meer is dan kinderspel; het is een krachtig middel om maatschappelijke tendensen bloot te leggen en te bevragen. Thema’s als macht, controle, spel, religie, gender en identiteit komen hierbij onvermijdelijk aan bod.